Yolda yürürken düşünüyordum; karşıdan karşıya geçerken, sigara içerken, insanlar yanımdan geçerken…

/ onları görmezken; onların da beni görmesine izin vermezken.. transa geçmişken, soyutlarken ve soyutlanırken.. günlük hayatın sıradanlığından sıyrılmak, onların devinimine ortak olmamak, gereksizliğe katılmamak, farkında olmak ve yakalanmamak için…/

Bu sefer yol gerçekten uzun sürmüştü.

(Ne kadar zamandır düşünüyordum: Neredeydim? Hangi zaman dilimi içerisindeydim? Bir fikrim yoktu. Biliyorum, kendime geldiğimde, sadece bir binanın önünde duruyor olacağım, düşüncesiz, duygusuz ve yönelimsiz; yitmiş bir izci gibi; benim için herhangi bir bina olan o binanın önünde bir güvercin, hatta bir keklik kadar ürkek. Şu güvercinin zamanından geçiyor olabilirdim, okşamama izin verseya da ben yemlemeyi başarabilsem.. Biliyorum, kendime geldiğimde, sadece bir binanın önünde duruyor olacağım, düşüncesiz, duygusuz ve yönelimsiz; yitmiş bir izci gibi; benim için herhangi bir bina olan o binanın önünde bir güvercin, hatta keklik kadar ürkek. Bu bina, toplumun tarihinde önemli bir yer tutuyor olabilir ya da bu şehrin hayatında önemli bir role sahip olabilir.. Binanın mabed olmadığından eminim; olsa hemen havasından tanırım.)

Ne yapmam gerektiğine karar vermek için tekrar düşünmem gerekiyordu. Etrafa baktım; caddeye, binalara, köşedeki dükkana.. Herhangi bir çağrışım yapmasını beklediğim herşeye..

(Bir anlamı yoktu, geri dönmeyi bile düşündüm… )

BEKLEDİM…

Bir anlamı olmalıydı.

Neden buradaydım, beni buraya çeken şey neydi?

Tekrar etrafıma baktım, tutarlı herhangi birşey, tanıdık gelen elle tutulur bir şey…

Yine yoktu…

Acaba rüyada mıydım yoksa sıradan bir halüsinasyon muydu yaşadığım?

Bir an önce kafamı toparlamam gerekiyordu…)

HERŞEYİ BAŞTAN ALMAYI DENEDİM:

Mesela bugünden, nerede uyandığımdan ya da en son nerede uyuya kaldığımdan? İyi bir başlangıç olabilirdi…

(Ama olmadı, bir işe yaramadı demek istiyorum. Farklı bir yol denemeliydi, bu kısır döngüden kurtulmanın bir yolu olmalıydı. Panik yapmamalıydı. Sadece kullanmış olduğun yöntemi iyi seçmek gerekiyordu.)

Ayağa kalktım, orada durmanın daha fazla bir gereği yoktu, caddenin başına doğru yürüdüm, kalabalık…

/ve tekrar içindeydim.

beni kabul etmelerini beklemek ya da onları kabul etmek gibi bir kaygım yoktu… aralarındaydım, maskemi taktım, kayıtsızlık rolüme bürünmek için yorgundum; kendimi bıraktım. /

Ağır ve büyük bir taş gibi hissediyordum kendimi, suyun içinde, suyun üzerinden akmasına aldırmayan ama oynatılmasına da izin vermeyen bir taş…

(İşte o an anladım, o binanın önünde durma nedenini söylemek istiyorum: Sadece biraz soluklanmak içinmiş.. Dalmadan önce alınan derin bir nefes gibi.. İhtiyacıymış ruhumun.)