Heyelanlı bir geceydi ellerin

Bir de senin ellerinden bakıyordum dünyaya

Yıkılan bir dağ vardı karşında, toz duman

Kararan sular vardı, deniz gibi kararan

Kıyamet gibi bir şeydi ama geliyor muydu umruna

Savrulan bir şeyler vardı gece gökyüzünde

Susan bir rüzgar vardı mesela, susa susa saçlarını arayan

-İstesen tutabilir miydin yıkıntılarını hayatın

Döküleni toplamak içinden geçer miydi-

Elinden sıyrılan bir bardak gibi

Kırıla döküle çekiliyordum hayatından

Kanı grileşirken dudaklarının

Düşerken gözlerin yollara yorgun argın

Ve gamzen dolarken hatıralarıyla

Enkaz altında kaybolmuş zamanların

Ellerinden bakıyordum hayata

Akşamüstleri nasıl toplarsa kargaları çığlıklarla

Gece böcekleri,

Dere kurbağaları nasıl salarsa

Öyle kovuyordu beni ellerin şehrin sokaklarına

Şehrin sokaklarına bırakıyordun beni

Telaşlara, koşturmalara, bağrışmalara

Bir suçun peşine sürüyordu beni ellerin

İçimin bütün bahçelerini bozayım diye

Vurayım diye seni bir şiirin dizesinde

Önünden geçtiğin aynaları kırayım diye

Tembihleyen, örgütleyen

Anarşiye bulaştıran bir şeydi ellerin beni

Ellerine bakıyordum, bozguncu ellerine

Hiç hissetmeden sıcaklığını avuçlarının

Parmaklarının okşamasını,

dokunmasını bilmeden

Üstüme üstüme gelen

Çok heyelanlı bir geceydi ellerin

Ahmet Kanar