Allah (azze ve celle) şöyle buyurmaktadır: "Eğer müminler iseniz, ancak Allah'a güvenin!" (el Maide, 5/23)

Tevekkül, işi bütünüyle sahibine teslim etmek ve vekaletine itimat etmektir.

Bu avama göre mertebelerin en zoru, havasa göre en kolayıdır.

Çünkü Cenab-ı Hak işlerin tümünü kendi üzerine almış ve bu konuda alemi ümitsizliğe düşürmüştür.

Tevekkülün üç derecesi vardır ve bunların tamamı avama aittir.

Tevekkülün Birinci Derecesi, istekle birlikte tevekküldür. Bu ise nefsi meşgul etme, halka fayda verme ve iddiayı terk etme niyetiyle sebebe riayet etmektir.

Tevekkülün İkinci Derecesi: İkincisi, tevekkülü doğru hale getirmeye çalışmak, nefsi küçük düşürmek ve vacipleri korumaya yönelmek için sebebi görmezden gelerek isteği bir tarafa bırakmaktır.

Tevekkülün Üçüncü Derecesi: Üçüncüsü, tevekkülü bilmekle birlikte onun illetinden kurtulmaya dayanan tevekküldür. Bu ise salikin Hakkın eşyaya sahip olmasının O’nun izzeti nedeniyle olduğunu ve bu konuda hiçbir kimsenin O’na  ortak olamayacağını bilmesidir. Cenab-ı Hakk’ın yaratmadan doğan payını başkasına vermesi mümkün değildir. Dolayısıyla kulun eşyanın sahibinin sadece Hak olduğunu bilmesi kulluğunun gereğindendir.

Hâce Abdullah el Ensârî el-Herevî, "Tasavvufta yüz Basamak, Menâzilü's-Sâirîn", Çev. Abdürrezzak Terk, Emin yayınları, 2.Baskı, 2017, Bursa.