Bugun...

HAYRİ BOSTAN: Alkışı Duydum İhaneti Gördüm - Rüzgârın Yönü Değişti

Öğretmenler lavabosuna termosifon taktırarak on yıldır sıcak suyla abdestlerimizi almamızı sağlayan güzel hayrı yapmayı Allah bana nasip eyledi. O kadarcık bir hayırdan almış olduğum duaları sanırım bir cami yaptırmış olsaydım alamazdım. O termosifon eskimeye durunca yenisini de seve seve taktırdım.

Tarih: 05-09-2017 17:36

HAYRİ BOSTAN: Alkışı Duydum İhaneti Gördüm - Rüzgârın Yönü Değişti

Eskiden bize, tüm yalvarmalarımıza, ricalarımıza karşın sembolik anlamda üye dahi olmayanlar kendilerine oldukça önemli mevkiler ve makamlar buldular.

Sendikaya yeni yönetimler seçildi. Üye sayısı arttı. Kamu sendikacılığı yasası çıktı ve üye aidatları akmaya başladı. Yeni yönetimler oluştu. Daha güzel bürolar kiralandı. Büro malzemeleri alındı. Şık toplantılar yapılır oldu. Sendikacılık gelecek vadeden bir uğraş haline geldi. Profesyonel sendikacılık yürürlüğe girdi. Artık sendika başkanları maaşlarını alıyor, ellerinde çantaları, hiç derse girmeden sendikal faaliyetlerini yapıyorlardı. Bizi ise ne arayan vardı, ne de soran.

Görkemli yemeklerde dağıtılan plaketleri vermek için bile bize en ufak bir onuru bahşetmeye gerek görmüyorlardı. (Daha sonraları bana da bir plaket verdiler, sağ olsunlar) Okul müdürlükleri ayarlanıyor, herkesin altına münasip mevki ve makamlar temin ediliyordu. O dönemde torpille müdür olanlar daha sonra yapılan sınavlara tabi olsalardı değil müdür, bulundukları okula belki hademe bile olamazlardı.

Rüzgârın arkadan estiği böyle güzel bir dönemde okul müdürünün vekâleten İzmit İmam Hatip Lisesi müdürlüğü de sona eriyor ve çeyrek asırdır bu okulda öğretmenlik ve müdür yardımcılığı yapmış olan bir başka arkadaş müdür oluyordu.

Bu arkadaşımız sanki yılların verdiği ezilmişlik ve itilmişliğin hışmıyla öyle bir geliş geldi ki anlatması çok zor. Kendinden önceki müdürün Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’ne yeni yaptırdığı okulun dış badanasını değiştirmekle işe başlaması selefine duyduğu hoşnutsuzluğun ilk belirtisiydi. Çünkü okulun dış badanası yeni yapılmıştı. Pansiyon binası da deprem sonrası güçlendirme yapılmış ve dış yüzey badanası yapılmıştı. Bir okul için gayet zevkli bir tercih olan badananın yenilenmesi kaynak israfıydı; ama hiç önemli değildi. Çünkü İzmit İmam Hatip Lisesi’ne gönülden bağlı bir Kocaeli Büyükşehir Belediye Başkanı vardı. Belediyede birçok makamı işgal eden zevat da çoğunlukla bu okuldan ya mezundu ya da bu okula gönülden bağlı insanlardı. 1967’den beri hiç değiştirilmemiş olan cam ve çerçeveler öncelikliydi; ama onlar da sırayla yapılacaktı.

İlk kez banka promosyonlarımızı bağışlayarak birkaç pencereyi değiştirmiştik. Okulu herkes seviyor ve herkes elinden gelen bir şeyler yapmaya çalışıyordu. Öğretmenler lavabosuna termosifon taktırarak on yıldır sıcak suyla abdestlerimizi almamızı sağlayan güzel hayrı yapmayı Allah bana nasip eyledi. O kadarcık bir hayırdan almış olduğum duaları sanırım bir cami yaptırmış olsaydım alamazdım. O termosifon eskimeye durunca yenisini de seve seve taktırdım.

Yeni müdür her toplantıda bu okulu çok sevdiğini, ne kadar çok sevdiğini, herkesten çok sevdiğini dile getirdi ve canla başla çalıştı. Allah da yürü kulum dedi bir kere. Her dediği yapılıyor, her istediği yerine getiriliyordu.

Beş yıl içersinde okulda bütün pencereler, kapılar, laboıratuvarlar, öğretmen dolapları, bilgisayarlar, makam odaları, bahçe duvarları, korkuluk demirleri yenilendi. Bütün bu yapılanlarda Büyükşehir Belediye Başkanının payı vardı. Hem de en büyük pay. Hatta tek büyük pay da diyebiliriz.