Toplumda yankılanmasını esas alacak olursam 1980’den beri tarihin sosyal, ekonomik ve siyasal boyutlarını tutarlı bir bütün haline getiren bir görüş, bir fikir, tevhit düşüncesi olarak İslamcılığı yüksek sesle savunuyorum.

Pozitivizmden (ulusalcılık, sosyalizm) pragmatizme (liberalizm) Batıcılığın bütün renkleri İslamcılık eleştirisinde toplanarak koro halinde “İslam devrini tamamladı.”, “İslamcılık bitti.”, “Siyasal İslam iflas etti!” teranelerini kırk yıl yineleyip durdular karşımda.

Hakikat, öldürülemez.. İslam, evrensel bir din; yeryüzünde, bütün bir insanlığa, kıyamete gününe kadar hitap edecek!

Bu topraklarda hakikat medeniyetini kurup ayakta tutmaya çalışan biz İslam milleti mensupları, tarih bilincini ve varoluşunu ila-i kelimetullah ile anlatmakta, hakikate sadakat çizgisini izlemek olan muhalefeti kesintisiz sürdürmekte ve tevhit inancını gerçek güç kaynağı görmekteyiz..

Modernite denilen tabiatın sorumsuzca yağmalanmasının; özyönetimini yitirdiğinden toplumun ötekileştirilip hor bakılması ve ezilmesinin; yerine yalan konulan İslam tarihinin; yerle bir edilen hakikat medeniyetinin anlamı, savunması ve adalet talebi olan İslamcılık bayrağını, inadına göndere çekmek, vahiy ile tevhid düşüncesi ile aydınlanmak ve İslam ahlakıyla arınmak şart!

Toplum sağlığını koruma, emperyalizm karşısında güvende olma, toplumun teşkilatlı hali olan devleti ehliyet ve adaletle ayakta tutma, onu yarınlara İslam milleti olarak taşıma arayışı demekse İslamcılık, bu elimizdeki tek imkandır.  

Hakikati temsil ve savunmadır İslamcılığı güncel ve evrensel kılan!

Dolayısıyla kırk yıllık mücadeleden aldığım ders olarak şunu söylemek isterim ki İslamcılığa her saldırı, sahihliğini tasdik etmek ve gücüne güç katma anlamına gelmektedir..

Yaşasın dünyada ve ahirette mutluluğa talip olan Müslümanlar! 

Ne mutlu cennet toplumu olmanın asaletini taşıyanlar!