Kalbi delik dedilerdi çocukken
Kırık çıktı sonra

Anne kucağından düşen her çocukta biraz
Önce genzinde bir sızı ile başlayıp
Sonra gözlerine yürüyen can suyunun
Kirpikten ızgaralarda kaynadığı bir ateşlenme halinde 
Ve çok uzun zamanlarda nöbeti beklenen yalnızlık hissidir bu

Kalbi kırık dedilerdi büyürken
Küs çıktı sonra

Gözlerini diktiği dağ doruklarından anladılar
Dumandan ve uzaktan uzağa yağan yağmura bakmasından anladılar

Her sabah evden çıkıp
Derin yorgunluklarla dönen bir babanın mahcup ellerinde büyüyen
Her çocuk bunu bilir
İçinden bilir: tadı özlenecek ne varsa etrafında büyür yokluğun
Babadan kalma artık ne varsa…

Kalbi küs dedilerdi bakarken
Yas çıktı sonra

Yokta doğurup yokluklarda büyüten annenin ardından
Yokluk içinde yoğrulup babaya dönüşenin ardından