Bir semti mücella ki Bebek sahili,

gündüzü ayrı saltanat, gecesi başka tecelli.

Şayet bir keşfi nazar lazımsa o ihtişama,

sade bir bakış kafi, şu muhteşem manzaraya.

İnsan daha ne ister dünyada,

böyle bir semte yazılmışa nefesten nasibi?

Öyle munis ki tene ilişen o taze yel,

ne anadan bu denli müşfik,

ne de yardan bu denli ürpertili

bir his yaşatamaz insana hiçbir el.

Asude bir sessizlikte yürüyenlerin her biri

öyle andırır ki sahilde yorgun tekneleri

sanırsın iç içedir denizle kara.

Eşrafı zarif, esnafı mutedil, meydanı sakin

ki, yansımasıdır kadim bir medeniyetin

verdiği huzur ve baki sefası..

Bir ikindi serinliğinde, o ihtiyar çınar altında

tefekkürle beklerken bereketli iftarları

gün, vedayı bilmez o uzun yaz akşamları;

güneş, son demine değin eğlenir ufukta.

Her nefes, bin şükür de olsa yetmez;

layık görülmüşken, bunca iltifata.