BENİ ÇAĞIRAN ŞEHİRLER

Beni çağıran şehirleri var bu dünyanın.
Geçmişte bizim olan mehabetli bu yerler,
düşüp bir tefrikanın zehirli pençesine
bize, yaşantımızı haram etmekteler..

Mehter bekliyorlar, âyetler okuyorlar Fetih Sûre’sinden..
Gitmesem, iki eli yakamda yetim ve öksüz çocuklar..
Yola dökülmüş yaşlı kadınlar, dedeler..
Yağız delikanlılar ve yiğit kızlar,
kopmuş uzuvlarına bile dönüp bakmadan
medet, deyip dua ediyorlar..
Umut ve bel bağlamışlar ki,
bir gün mutlaka geleceğim..

Bağdat’da, Kudüs’te, Şam’da..
Urumçi’de, Arakan’da kanrevan içindeler..
“Toplu vurdukça sineler, onu top sindiremez”
diyen cetlerin çıktık sözünden,
gitmesem vebalinden öleceğim..

Bize, mazlumun yanında olmayı nasip et Ya Rabbi!
Alem-i İslam’ın izzetini koruyamadık, yardım et Ya Rabbi!
Yalnız dua ile yatışmayan kalplerimize
iman birliği, feraset ve felah ver Ya Rabbi..