Yine bir CHP klasiği yaşıyoruz. Her seçimde/referandumda başarısızlığa uğrayan bu parti, kendisini mazur göstermek ve bu başarısızlığın üzerini örtmek için çok büyük gürültülerle, âdeta fırtınalar kopararak çıkan sonuçlara itiraz ediyor. Evet, olabildiğinde gürültülü biçimde yapılan ve Türkiye’yi uzun süre meşgul eden bu itirazlar, sonuç getirmeyeceği bile bile yapılan itirazlardır.

Bu son referandumudüşünürsek, yaklaşık %3’lük bir farkla evet oylarının üstünlüğüyle sonuçlandı. Hep demokrasiden söz eden bu parti, ne yazık ki iş pratiğe gelince hep yan çiziyor. Ortada bir gerçek var. Bu gerçek bırakalım %3’lük bir farkı, %50+1’lik bir fark bile olsa olgunlukla karşılanması gerekirken, ne yazık ki CHP tarafında yine sulandırıldı ve kendi kutsalları olan demokrasiye aykırı hareket edildi. Böylece görülüyor ki bu parti, demokrasiye, ancak sonuç kendi aleyhine çıktığında değil, lehinde çıktığında inanıyor.

İşin özü şu: demokratik, ama çok kötü bir kampanya yürütüldü bu referandumda. Yalanlar ve haksız suçlamalar öne çıktı. 18 maddelik anayasa değişikliği için yapılan referandumda, asıl bu ana konu üzerinde durulacağına, taraflar birbirlerine olmadık hakaretler yönelttiler. Evetçiler ve hayırcılar o kadar gayri ahlâkişekilde birbirine saldırdılar ve hakaret ettiler ki, birçok insan bu iki kelimeden nefret eder hale geldi.

Bu insanların elbette bir görüşü vardı. Gittiler ve tercihlerini yaptılar; vatandaşlık görevlerini yerine getirdiler. Ama vıcık vıcık kişiliksizlik kokan o kavga ortamına girmediler. Bu iki kelimeyi ağızlarına bile almadılar. Ama artık şükür ki, bu iki kelime bu tasallutçuların elinden kurtularak özgürlüklerine kavuştu.Şimdi, kaybeden hayırcıların da sonucu hazmetmeleri ve hırçınlıktan kurtulmalarında sıra.